BAYRAM YORGUNU İŞÇİLER

Yılın 365 günü çalışıp, yalnızca bir günü “bayram” ilan edilen emekçinin günü bugün: 1 Mayıs.

Takvimlerde kırmızı, meydanlarda coşkulu belki... ama sabahın kör karanlığında servise yetişmeye çalışan işçinin gözünde aynı gri.

Memurlar tatilde, okullar kapalı, kamu daireleri sessiz. Ama o hâlâ makinenin başında, inşaat iskelesinde, tarlada, kasada, temizlik kovasının başında… Ya da sahada, haberin ve görüntünün peşinde.

"İşçinin bayramı" dediler.

Hangi işçinin?

Hâlâ asgari ücretin altında, sigortasız çalışan mı? Mesaiye kalıp ücretini alamayan mı? Çocuk yaşta çıraklıktan üretim hattına sürüklenen mi?

Bayram dediler ama sabah işbaşı yaptırdılar. Kimine “Bugün mesai var” denildi, kimine “Yarın gelme, işten çıktın” diye mesaj gönderildi.

Bayram mı bu, ceza mı?

Her 1 Mayıs’ta sloganlar yankılanıyor: “Yaşasın emek, yaşasın dayanışma!”

Güzel sözler elbette. Ama sözle doymuyor ki karınlar. Sloganla büyümüyor çocuklar.

O çocuk işçiler ki, en çok onların hakkı yeniyor bu düzende. Hakları verilmeyen stajyer, çırak çocuklar...

Şeker değil, tornavida tutan o minik ellerin suçu ne?

Sanayi sitelerinin kuytularında, oto tamircilerinde…

Bazen bir torna tezgâhında, bazen bir fabrikanın makine sesleri arasında kayboluyor o çocukların çığlığı.

Ve biz susuyoruz.

İşçi olmak, emek vermek kutsaldır dedik.

Ama kutsalı sömürgeye çevirdiler.

Bayramı, hesap gününe çevirdiler.

Alın terinin karşılığını istemek suç oldu. Sendikalı olmak cesaret, hakkını aramak ise lüks sayıldı.

1 Mayıs, sadece bir takvim yaprağı mı?

Yoksa alın terinin, gözyaşının, bastırılmış öfkenin tarihi mi?

Ama bizler bu günü gerçekten emekçinin günü yapmadıkça…

Çocuk işçiler okul yoluna girmedikçe…

İşçiler insanca bir maaş, insanca çalışma saatleriyle yaşamaya başlamadıkça…

Bu bayram hep yarım kalacak.

Bugün 1 Mayıs. Takvimde “bayram” yazıyor.

Ama sokakta hâlâ yorgunluk var.

Alın terinin karşılığı ödenmeden, emekçiye insanca yaşam hakkı tanınmadan, çocuk işçiler oyuncak yerine takım çantası taşırken...

Bayram sadece bir kelimeden ibaret kalır.

Bu ülkede hâlâ “bayram yorgunu” işçiler varsa,

O zaman bu gün ne kutlama, ne de susma günüdür.

Bu gün, hakkın haykırıldığı gündür.

Saygılarımla