2 ay önce
Normalde köşemde Hollywood klasiklerini yorumluyorum. Ancak bu çalışma, Michael Haneke’nin Funny Games filmini akademik bir çerçevede ele alan özel bir incelemedir. Kuramsal referanslar (Eagleton, Zizek, Derrida) kullanılarak şiddetin estetik, ideolojik ve anlam düzeyindeki temsilleri analiz edilmek...
2 ay önceSingin’ in the Rain (1952), birçok izleyici için saf bir mutluluk ve sinemanın neşeli bir kutlamasıdır. Ama bu neşenin altında, sessizden sesli sinemaya geçişin yarattığı travmanın, endüstriyel kaygıların ve ideolojik maskelerin izlerini görmek mümkündür.
1 ay önceMASUMİYETİN POLİTİK ONTOLOJİSİ, İDEOLOJİK AYGITLARIN KOREOGRAFİSİ VE MİTİN SİNEMASAL EKONOMİSİ
1 ay önceElia Kazan’ın On the Waterfront’ı (1954) -bizdeki adıyla Rıhtımlar Üzerinde- sinema tarihinin sadece en iyi filmlerinden biri değil, gücün, korkunun ve örgütlü suskunluğun nasıl üretildiğini anlatan en berrak metinlerden biridir.
1 ay önceMinimal bir mekan, sadece bir oda, on iki sandalye ve bir masadan ibaret gibi görünen bir film… 12 Angry Men (1957), dışarıdan bakıldığında “basit bir jüri tartışması” anlatır. Cinayetle suçlanan genç bir sanığın kaderi, sıradan bir jüri tarafından belirlenmektedir. İlk oylamada neredeyse herkes “su...
1 ay önceBİR AŞK HİKAYESİ DEĞİL, ATAERKİL İKTİDARIN ANATOMİSİ
3 hafta önce